بسم‌الله الرحمن‌الرحیم
دعا، وسیله مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است و بشر بي‌رابطه روحي با خدا و بدون عرض نیاز به غني بالذات، در عرصه زندگي سرگشته و درمانده و هدر رفته است؛ «قل ما یعبؤا بكم ربيّ لولا دعاؤكم».
بهترین دعا آن است كه از سر معرفتي عاشقانه به خدا و بصیرتي عارفانه به نیازهاي انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مكتب پیامبر خدا (صلّي‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و اهل‌بیت طاهرین او - كه اوعیه‌ي علم پیامبر(ص) و وراث حكمت و معرفت اویند - مي‌توان جست. ما بحمداللَّه ذخیره اي بي‌پایان از ادعیه مأثوره از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داریم كه انس با آن، صفا و معرفت و كمال و محبت مي‌بخشد و بشر را از آلایش ها پاكیزه مي‌سازد.
مناجات مأثوره ماه شعبان - كه روایت شده اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بر آن مداومت داشتند - یكي از دعاهایي است كه لحن عارفانه و زبان شیواي آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالي ای همراه است كه نظیر آن را در زبان هاي معمولي و محاورات عادي نمي‌توان یافت و اساساً با آن زبان قابل ادا نیست. این مناجات، نمونه كاملي از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبي است. هم درس معارف است، هم اسوه و الگوي عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خدا.
مناجات هاي پانزده‌گانه كه از امام زین‌العابدین حضرت علي‌بن‌الحسین (علیه‌السّلام) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایي مأثور از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، این مزیت را داراست كه به مناسبت حالات مختلف مؤمن، مناجات ها را انشا فرموده است.
خداوند به همه توفیق استفاضه و خودسازي به بركت این كلمات مبارك را عنایت فرماید.
آمین
1/10/1369
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
